ഭൂപ്രദേശത്തിലൂടെയല്ല, ഒരു മനുഷ്യഭൂവിഭാഗത്തിലൂടെയുള്ള യാത്രയാണു് ഈ നോവൽ. മനുഷ്യബന്ധങ്ങളുടെ നിഴൽവെളിച്ചങ്ങളാണു് ഇവിടെ വൻമരങ്ങളും പർവ്വതങ്ങളുമായി ഉയരുന്നതു്. ഈ നോവലിലെ എല്ലാ മനുഷ്യരെയും ഒന്നിപ്പിക്കുന്ന ഒരു സംഗമബിന്ദു വേർപാടുകളുടെ അനിർവ്വചനീയമായ ഖേദമാണു്. സന്ധ്യയെ വാരിയണിഞ്ഞുനിൽക്കുന്ന ഹിമകൂടത്തിന്റെ കാഴ്ചപോലെ അത്രമേൽ ഏകാന്തതയും ആനന്ദകരമായ വേദനയും ഈ നോവലിലെ മനുഷ്യകഥ നൽകുന്നുണ്ടു്. മലയാളത്തെ കവർന്നുനിൽക്കുന്ന ഒരു ഭാരതീയഭാവം ഈ രചനയ്ക്കുണ്ടു്. മഞ്ഞുപാളികൾക്കടിയിൽ മറഞ്ഞിരിക്കുന്ന സമുദ്രത്തിന്റെ മുഴക്കം കേൾക്കുന്നതുപോലെ ഒരനുഭവം ഈ നോവലിന്റെ വായന നൽകുന്നുണ്ടു്. രണ്ടാമൂഴത്തിനുശേഷമുള്ള എം.ടി.യുടെ നോവൽ.